Ieder nadeel heeft een voordeel, zijn de woorden van de te vroeg overleden Johan Cruijff. Woorden die absoluut de waarheid zijn want door het matig presteren van de teams in het Ommelandergebied had ik alle tijd om maandagmorgen mij als gastspeler bij de Walking Footballers van GEO uit Garmerwolde te melden.
Op een maandagochtend die weer op tijd begon reed ik rond 09.00 uur Garmerwolde binnen. Bij het binnenrijden van het pittoreske dorpje moest ik glimlachen want ik bedacht mij dat ik echt nog nooit in Garmerwolde was geweest. Gelukkig wist mijn Tom Tom wel waar het sportcomplex van de sinds zaterdag helaas weer vijfdeklasser lag. Aangekomen op het sportcomplex zag ik direct een bekende verschijning, want Nanno Kranenborg was al aanwezig. Na een joviale begroeting van ons beide vertelde Nanno dat hij in de middaguren een wat minder leuke training ging beleven om dat een van de spelers uit de groep die hij op Kardinge traint bij een verkeersongeluk om het leven was gekomen. Ik heb Nanno leren kennen als een type ruwe bolster blanke pit want duidelijk zichtbaar was dat Nanno het daar moeilijk mee had. Waar ik verbaasd over was dat er ook in Garmerwolde op kunstgras getraind werd, Want er lag een prima veldje te wachten op een aantal voetballers waarvan sommige met regelmaat, maar sommige nog nooit, tegen een bal hadden getrapt. Dat zorgde uiteraard voor enige aanpassing qua trainingsvormen maar dat is Nanno Kranenborg wel toevertrouwd. Na de gebruikelijke start met koffie was het de hoogste tijd voor een voorstellingsronde want in Garmerwolde mocht men maandagmorgen twee nieuwe leden, Edu en Abbar, welkom heten. Dat zorgde dat de trainingsgroep deze maandagmorgen uit dertien personen bestond en wat voor een beginnende groep een mooi aantal is. Na de eerste oefeningen die deze morgen bestonden uit het elkaar leren kennen was er vervolgens een positiespel waar de trainer duidelijk vrolijk van werd. Er werd door iedereen met veel inzet maar vooral plezier gespeeld en wat het positiespel duidelijk ten goede kwam. Duidelijk was wel dat sommige de beginselen van de voetbalsport nog wat onder de knie moesten krijgen omdat ze, zoals gezegd, nog nooit eerder hadden gevoetbald. Door mijn, gelukkig maar, fotografisch geheugen leerde ik snel de namen van mijn tijdelijke teamgenoten en dat maakte het allemaal een stuk gemakkelijker bij het iemand aanspelen. Na het positiespel was het ook in Garmerwolde tijd voor een partijspel. Door het aantal van dertien spelers werd er met een neutrale man gespeeld wat soms nog weleens voor wat voor verwarring zorgde. Maar ook over het partijspel was Nanno zeer tevreden en ik moest hem weer gelijk geven. Het balletje ging namelijk keurig rond en ondertussen werd er ook in Garmerwolde zonder bal een beetje gerend. Niet opzichtig maar zonder bal soms wel een beetje. En om heel eerlijk te zijn, iedereen voelde zich er denk ik wel prettig bij. Na een mooie training op een mooie maandagmorgen was er ook in Garmerwolde tijd voor de ‘derde helft’ wat als een belangrijk onderdeel van het Walking Football-gebeuren gezien moet worden. Een derde helft waarin de afdaling van het vlaggenschip naar de vijfdeklasse werd besproken maar ook het 70-jarige bestaan van GEO Garmerwolde. Een jubileum wat uiteraard op 15 juni groots gevierd gaat worden en waarvan het programma te lezen is op http://www.vvgeo.nl. Dan rest mij alleen nog om de mannen van GEO te bedanken voor een mooie maandagochtend en tegen de oud-voetballers uit de buurt van Garmerwolde die nog een balletje willen trappen, neem contact op met de voorzitter van GEO, Wim Benneker, die je precies kan vertellen waarom Walking Football niet alleen leuk, maar ook goed voor je is.
Op een maandagochtend die weer op tijd begon reed ik rond 09.00 uur Garmerwolde binnen. Bij het binnenrijden van het pittoreske dorpje moest ik glimlachen want ik bedacht mij dat ik echt nog nooit in Garmerwolde was geweest. Gelukkig wist mijn Tom Tom wel waar het sportcomplex van de sinds zaterdag helaas weer vijfdeklasser lag. Aangekomen op het sportcomplex zag ik direct een bekende verschijning, want Nanno Kranenborg was al aanwezig. Na een joviale begroeting van ons beide vertelde Nanno dat hij in de middaguren een wat minder leuke training ging beleven om dat een van de spelers uit de groep die hij op Kardinge traint bij een verkeersongeluk om het leven was gekomen. Ik heb Nanno leren kennen als een type ruwe bolster blanke pit want duidelijk zichtbaar was dat Nanno het daar moeilijk mee had. Waar ik verbaasd over was dat er ook in Garmerwolde op kunstgras getraind werd, Want er lag een prima veldje te wachten op een aantal voetballers waarvan sommige met regelmaat, maar sommige nog nooit, tegen een bal hadden getrapt. Dat zorgde uiteraard voor enige aanpassing qua trainingsvormen maar dat is Nanno Kranenborg wel toevertrouwd. Na de gebruikelijke start met koffie was het de hoogste tijd voor een voorstellingsronde want in Garmerwolde mocht men maandagmorgen twee nieuwe leden, Edu en Abbar, welkom heten. Dat zorgde dat de trainingsgroep deze maandagmorgen uit dertien personen bestond en wat voor een beginnende groep een mooi aantal is. Na de eerste oefeningen die deze morgen bestonden uit het elkaar leren kennen was er vervolgens een positiespel waar de trainer duidelijk vrolijk van werd. Er werd door iedereen met veel inzet maar vooral plezier gespeeld en wat het positiespel duidelijk ten goede kwam. Duidelijk was wel dat sommige de beginselen van de voetbalsport nog wat onder de knie moesten krijgen omdat ze, zoals gezegd, nog nooit eerder hadden gevoetbald. Door mijn, gelukkig maar, fotografisch geheugen leerde ik snel de namen van mijn tijdelijke teamgenoten en dat maakte het allemaal een stuk gemakkelijker bij het iemand aanspelen. Na het positiespel was het ook in Garmerwolde tijd voor een partijspel. Door het aantal van dertien spelers werd er met een neutrale man gespeeld wat soms nog weleens voor wat voor verwarring zorgde. Maar ook over het partijspel was Nanno zeer tevreden en ik moest hem weer gelijk geven. Het balletje ging namelijk keurig rond en ondertussen werd er ook in Garmerwolde zonder bal een beetje gerend. Niet opzichtig maar zonder bal soms wel een beetje. En om heel eerlijk te zijn, iedereen voelde zich er denk ik wel prettig bij. Na een mooie training op een mooie maandagmorgen was er ook in Garmerwolde tijd voor de ‘derde helft’ wat als een belangrijk onderdeel van het Walking Football-gebeuren gezien moet worden. Een derde helft waarin de afdaling van het vlaggenschip naar de vijfdeklasse werd besproken maar ook het 70-jarige bestaan van GEO Garmerwolde. Een jubileum wat uiteraard op 15 juni groots gevierd gaat worden en waarvan het programma te lezen is op http://www.vvgeo.nl. Dan rest mij alleen nog om de mannen van GEO te bedanken voor een mooie maandagochtend en tegen de oud-voetballers uit de buurt van Garmerwolde die nog een balletje willen trappen, neem contact op met de voorzitter van GEO, Wim Benneker, die je precies kan vertellen waarom Walking Football niet alleen leuk, maar ook goed voor je is.